Ατέρμονοι Κίονες

Πάρκο Γλυπτικής - "Ατέρμονη Κολώνα" του Κώστα Βαρώτσου


ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ: Πόλη, Τέχνη, Φύση».
Το Πάρκο Γλυπτικής του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών δημιουργήθηκε το 1994,κατά τη Διεθνή Συνάντηση Γλυπτικής (Αύγουστος 1994), όταν 11 Ευρωπαίοι καλλιτέχνες φιλοτέχνησαν εντός του χώρου ισάριθμα έργα τέχνης.
Ιστορικό


Οι πρώτες σκέψεις για την δημιουργία Διεθνούς Πάρκου Γλυπτικής στους Δελφούς ξεκίνησαν κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Συγκεκριμένα προβλεπόταν, στο πλαίσιο του Διεθνούς Εικαστικού Προγράμματος, η δημιουργία Διεθνούς Πάρκου Γλυπτικής και Διεθνούς Πινακοθήκης Δελφών. Σύμφωνα με την αρχική πρόταση, το πάρκο αυτό «θα ήταν ένα ανοιχτό μουσείο της σύγχρονης διεθνούς γλυπτικής που θα εμπλουτιζόταν συνεχώς [...].Ταυτόχρονα όμως θ' αποτελούσε ένα πολυσήμαντο παράδειγμα για την αποκατάσταση της χαμένης ισορροπίας και αρμονίας στην τριάδα: Πόλη, Τέχνη, Φύση».

Το πρώτο έργο τέχνης του πάρκου Γλυπτικής ήταν το εμβληματικό έργο «Ασπίδα» (Αθήνα, 1986) του Γιώργου Ζογγολόπουλου, ένα υδροκινητικό γλυπτό, φτιαγμένο από ανοξείδωτο χάλυβα, που δωρήθηκε το 1989 στο Κέντρο Δελφών από τον καλλιτέχνη στο πλαίσιο της Β' Διεθνούς Εικαστικής Συνάντησης των Δελφών με τίτλο «Η θέση των Εικαστικών Τεχνών στις σημερινές κοινωνίες» (25 - 28 Αυγούστου 1989) και βρίσκεται σήμερα στην κεντρική είσοδο του συνεδριακού κέντρου.
Τα επίσημα εγκαίνια του Πάρκου Γλυπτικής πραγματοποιήθηκαν στις 21 Αυγούστου του 1994 κατά τη Διεθνή Συνάντηση Γλυπτικής, με επιμελήτρια την θεωρητικό τέχνης Σάνια Παπά. Στη Συνάντηση έλαβαν μέρος 11 Έλληνες και Ευρωπαίοι καλλιτέχνες που φιλοξενήθηκαν μαζί με τα επιτελεία τους για τρεις εβδομάδες στους Δελφούς και φιλοτέχνησαν ισάριθμα έργα τέχνης.
Από αυτές τις εργασίες, προέκυψαν τα έργα «Ατέρμονη Κολώνα» του Κώστα Βαρώτσου, η «Ειδωλολατρεία» της Λυδίας Βενιέρη, το «Σεράγεβο» του Michel Gerard, ο «Βωμός» του Αλφρέντο Ρομάνο, ο «Ομφαλός» του Θεόδουλου Γρηγορίου, ο «Σύγχρονος Τάφος» του Patrick Reynaud, ο «Πύθων» του Κώστα Τσόκλη και ο «Τυφλός τυχαίος» του Manuel Saiz.
Παράλληλα, υπήρξαν και άλλα τρία γλυπτά, τα οποία δεν δημιουργήθηκαν επί τόπου αλλά κατασκευάστηκαν αλλού και μεταφέρθηκαν αργότερα στους Δελφούς. Επρόκειτο για το «MMXD 3010, I-ΙΙ-ΙΙΙ» του Ιάσωνα Μολφέση, γλυπτή κατασκευή εξωτερικού χώρου από χάλυβα, που κατασκευάστηκε σε εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο, το γλυπτό εσωτερικού χώρου «Το σημείο συνάντησης του ιερού και του θεάτρου στον πυθμένα της θάλασσας» του Παναγιώτη Τανιμανίδη, από μέταλλο με ζωγραφικά στοιχεία, και η σύνθεση «Αρχαϊκες κατασκευές» του Νίκου Αλεξίου, έργο εσωτερικού χώρου από καλάμι, πάπυρο και πλέξιγκλας.

Στον βασικό αυτό πυρήνα, προστέθηκαν κατά τα επόμενα χρόνια μέσω αντίστοιχων προγραμμάτων διαμονής και εργασίας καλλιτεχνών στους Δελφούς, εκθέσεων, δωρεών και αγορών με συμβολικό τίμημα και άλλα γλυπτά δημιουργών όπως ο Αριστείδης Πατσόγλου, ο Θόδωρος Παπαδημητρίου, ο Μασαάκι Νόντα, ο Τάκις, η Βάνα Ξένου,ο Στήβεν Αντωνάκος, η Πατρίτσια Μολινάρι κ.ά.
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΘΕΜΑΤΙΚΟΙ ΚΗΠΟΙ  ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ